Narodowy Bank Polski

Rada postanowiła dokonać zmiany krótkookresowego celu polityki pieniężnej na 1999 rok i ustalić, iż cel ten mierzony wskaźnikiem rocznego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w grudniu 1999 r. wynosi 6,6% - 7,8%. RPP przewiduje, że realizacja tego celu będzie dokonywać się w warunkach wzrostu PKB w 1999 roku w tempie około 4% i wzrostu poziomu deficytu obrotów bieżących bilansu płatniczego w tym roku do około 5,5% PKB.

Cel inflacyjny na 1999 rok wyznaczony był pierwotnie w czerwcu 1998 roku. Okres jaki upłynął od tej daty charakteryzował się licznymi nieprzewidywalnymi szokami, które miały istotny wpływ w 1998 roku na wolniejsze tempo wzrostu cen (8,6% w grudniu 1998 wobec przewidywanego 9,5%) oraz wolniejsze tempo wzrostu PKB (4,8% wobec przewidywanego 5,4%). W okresie pierwszych dwóch miesięcy roku bieżącego odnotowano spadek rocznego tempa inflacji do poziomu 5,6%, co oznacza ponad dwukrotnie niższy wzrost cen w porównaniu z analogicznym okresem roku ubiegłego. Zaznaczyć jednak należy, że miesięczny rozkład zmian cen w 1999 roku będzie miał odmienny przebieg w porównaniu do lat ubiegłych. Analiza uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych wskazuje na niższy spadek inflacji, a nawet możliwość przejściowego jej wzrostu w kolejnych miesiącach bieżącego roku. Uwarunkowania te są jednak trudne do przewidzenia, stąd też Rada zdefiniowała cel inflacyjny w szerszym paśmie.

Realizując "Średniookresową strategię polityki pieniężnej na lata 1999-2003" oraz "Założenia polityki pieniężnej na rok 1999" w części dotyczącej stopniowego upłynniania kursu walutowego Rada Polityki Pieniężnej postanowiła rozszerzyć pasmo dopuszczalnych wahań kursów średnich NBP do +/- 15% wokół parytetu centralnego. Jednocześnie Rada zmieniła miesięczne tempo kroczącej dewaluacji złotego z 0,5% do 0,3%, dostosowując jego wysokość do nowego celu inflacyjnego na 1999 rok oraz malejącej różnicy pomiędzy krajowym i zagranicznym tempem wzrostu cen.

Powyższe decyzje wchodzą w życie z dniem 25 marca 1999 r.